het onmetelijke van je hand
vult het venster van de hemel huid,
aan je vingers spiegelen druppels
van wat we weten,
wat we weten is niet alleen,
zoals de lippen letter van de dageraad
die met zijn klank van de eerste gongslag komt,
die weet te luisteren naar de waaier van het denken,
die zich verbaast over het graniet van lang hetzelfde,
maar ook over het geschenk van het licht,
en die reist met de echo van de hoge roos ..
en de enige letter komt niet alleen
en breekt het harde vlies van de slapende
en ieder
oog is een nest,
en ieder oor een tempel,
en alles wacht en wordt voortgeplant
door het onmetelijke van je hand…