Met hoeveel laatste adem, die ons vervult, spreken wij? Hoeveel eigen stem moet tot zwijgen komen om andere te horen? Elk vragen is een zoeken. Elk zoeken wordt bijvoorbaat vanuit het gezochte geleid.
februari 2004
wij spreken over de werkelijkheid en spreken elkaar aan. We handelen
zoals anderen handelen en beoordelen zoals anderen dit beoordelen.
Ethische grootheid is meestal het navolgen van een voorbeeldige levenswijze, het is weinig oorspronkelijk. Het is een taak van de kunst om de grootheid en laagheid, de rechten en plichten te reflecteren en wakker te roepen wanneer blind- en doofheid ons meer en meer vervreemdt.
” waarom is iedereen weg” “ we zien in elk moment het ontbrekende” Ik ben niet weg, hij is niet weg en, zij ook niet!
je toont de onbegrensde ruimte
de zon op de borst, parousia,
ik ben een nakomeling in een schaar van mensen,
over de hele wereld hebben de mensen s’nachts
de hexameter in hun ademhaling en hartslag
lang kort kort – lang kort kort
Zin is altijd bron, is altijd op ons begrijpen vooruit.
In een tijd van secularisatie en moderne techniek is de terugkeer van het sacrale geheel niet verwonderlijk, het is een spontane reflex, een automatische reactie. maar let op, elke bescherming van het eigene en van het heilige vormt tegelijkertijd een bedreiging voor zichzelf. Bescherming kan altijd omslaan in bedreiging.
(Wie zich aankondigt als messias, kan bij aankomst de duivel blijken te zijn.
Een werkelijk rechtvaardige beslissing moet een openheid vertonen die ruimte laat voor het absoluut singuliere en radicaal andere buiten iedere horizon. (Derrida))
De democratie kan nooit voltooid zijn. Altijd komend en kritisch ondervraagd. Niet een gegeven maar een opgave. hier en nu.